Θυμάμαι την παιδική μου ηλικία, τότε που δεν είχαμε τηλεόραση και Computer.
Το 1955, μέχρι το 1964 περίπου, ένας χώρος ψυχαγωγίας για μικρούς και μεγάλους τα καλοκαίρια, ήταν τα Διονύσια. Ήταν, θα έλεγα, ο θεατρικός χώρος στο
Αγρίνιο.
Έπαιζαν Κουκλοθέατρο και Καραγκιόζη για τους μικρούς και θέατρο για τους μεγάλους. Θίασοι της Αθήνας περιόδευαν στην επαρχία και δίνανε τις παραστάσεις τους εκεί.
Ο χώρος γέμιζε με παιδιά και μεγάλους. Δεξιά το Σαράι, αριστερά η Παράγκα και όλες οι αγαπημένες μας φιγούρες πίσω από το άσπρο πανί. Ο Χατζηαβάτης και το Κολλητήρι, η Αγλαΐα και ο Μπάρμπα-Γιώργος.... Γέλια, φωνές, χειροκροτήματα σε κάθε ατάκα τους.Μας χάριζαν άπειρες στιγμές χαράς και ενθουσιασμού!
Τα Διονύσια βρίσκονταν στην οδό Άδ. Κέντρου, απέναντι από τους χειμερινούς κινηματογράφους Αττικόν και Πάλλας.
Την ίδια εποχή, το χειμώνα, πηγαίναμε τις Κυριακές το πρωί στο αγαπημένο μας σινεάκ.
Συνήθως μετά την εκκλησία πηγαίναμε στο Αττικόν ή στο Πάλλας, στον κινηματογράφο.
Το εισιτήριο ήταν φτηνό και οι αίθουσες γέμιζαν με παιδόκοσμο. Βλέπαμε τον Ταρζάν με την τσίτα, το Χοντρό και το Λιγνό, τον Τζέρυ Λούη, τον Χοσελίτο, ελληνικές κωμωδίες και πολλές άλλες ταινίες.
Σακκουλάκια με πασατέμπο και στραγάλια, γκαζόζα και ταμ-ταμ.....Μ.Ρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου